مواد اولیه اکثر پلیمر ها به صورت جامد بوده و برای شکل دهی آنها نیاز به فرآیند های حرارتی است. اما تکنیک ریخته گری رزین های مایع بر اين پايه استوار است كه مواد اوليه در آن به صورت مايع است و در اثر عوامل شيميایی يا فيزيكی ، با افزايش تدريجی ويسكوزيته به صورت جامد در آمده و تشكيل يك ماده پليمری ترموست ، ترموپلاست يا رابر را (بسته به نوع پليمر) می دهد.

اين فرآيند را تحت عناوين Vulcanization (بيشتر در مورد رابرها) و یا Querying نام می برند.

بسته به دما و شرایطی كه فرآيند افزايش ويسكوزيته و جامد شدن در آن رخ می دهد ، رزين های مايع به گروه های زير تقسیم می شوند :

1- گرما گير یا Heat Quire ؛ به این رزین ها HTV هم گفت می شود که مخفف High Temperature Vulcanization است.

2- سرما گیر یا Cold Quire ؛ به این رزین ها RTV هم گفته می شود که مخفف Room Temperature Vulcanization است.

3- خود گیر یا Self Quire ؛ به این معنی که عوامل شیمیایی در فرآیند جامد شدن دخالتی ندارند.

4- هوا خشک یا Air Quire

5- نور خشک یا Light Quire

لازم به ذكر است كه رزين های مايع طی فرآيند جامد شدنشان ، يا پليمريزه شده و يا با تشكيل اتصالات عرضی (Cross Link) و يا تركيبی از اين دو حالت به صورت جامد در می آيند.

روش ریخته گری رزین های مایع دارای مزایای فراوانی است که به تعدادی از آنها اشاره می کنیم :